Σήμερα, 25 Μαίου, "Παγκόσμια Ημέρα Εξαφανισμένων Παιδιών", τιμούμε τη μνήμη των παιδιών που έχουν χαθεί, απαχθεί, εκτοπιστεί ή έχουν χαθεί μέσα στη δίνη των συγκρούσεων, κυριολεκτικά αλλά και στη σιωπή που τις ακολουθεί.
Ο Οργανισμός “Hope For Children” CRC Policy Center (HFC) εκφράζει τη βαθιά του ανησυχία για τον πόλεμο που μαίνεται στη Λωρίδα της Γάζας και το καταστροφικό του αποτύπωμα στα παιδιά. Στον πόλεμο, χιλιάδες παιδιά χάνονται, όχι μόνο από τις οικογένειές τους, αλλά και από την εκπαίδευση, την υγειονομική φροντίδα, την ασφάλεια και, τελικά, από την προστασία που τους εγγυάται το διεθνές δίκαιο.
Υποστηρίζουμε πλήρως τη δήλωση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, ενώπιον του Συνδέσμου Αραβικών Κρατών, με την οποία απηύθυνε έκκληση για ειρήνη και καταδίκασε τη συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού πληθυσμού. Όπως υπενθύμισε, η πολιορκία και η πείνα συνιστούν ευθεία προσβολή του διεθνούς δικαίου και, όπως επισημαίνει το HFC, ειδικά του δικαίου για την προστασία των παιδιών.
Σύμφωνα με τη UNICEF, πάνω από το 96% των γυναικών και των παιδιών στη Γάζα αδυνατούν σήμερα να καλύψουν τις βασικές διατροφικές τους ανάγκες. Μια ολόκληρη γενιά παιδιών είναι εκτεθειμένη στο κρύο, την ασθένεια, τον υποσιτισμό και οδηγείται στον θάνατο, βιώνοντας τη συστηματική παραβίαση των δικαιωμάτων της.
Η διεθνής κοινότητα γνωρίζει καλά τις δεσμεύσεις που απορρέουν από τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, έχουμε συλλογική ευθύνη να τιμήσουμε αυτές τις δεσμεύσεις και να σταματήσουμε την απανθρωπιά και τις θηριωδίες που εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας.
Αν κάποια παιδιά από τη Γάζα καταφέρουν να βρουν καταφύγιο σε ασφαλέστερες χώρες, οι αρχές υποδοχής ενδέχεται να κληθούν να διαχειριστούν συμπεριφορές που σχετίζονται με ψυχοτραυματικές εμπειρίες όπως επιθετικότητα ή παραβατικότητα. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε: αυτές οι συμπεριφορές θα είναι το άμεσο αποτέλεσμα ενός κόσμου που απέτυχε να διαφυλάξει το δικαίωμά τους σε μια ειρηνική και αξιοπρεπή ζωή.
Ας μην είναι αυτή η μέρα απλώς άλλη μια ημέρα μνήμης για τα παιδιά που χάθηκαν, αλλά μια κραυγή αφύπνισης για να μη χαθούν κι άλλα, μέσα στη βία, τον εκτοπισμό και την απελπισία.